[رادیو زمانه]

فریدون آدمیت مورخ و محقق تاریخ مشروطه ایران بعد از تحمل یک دوره کسالت و بستری شدن ناشی از بیماری گوارشی امروز درگذشت.

علی دهباشی سردبیر نشریه بخارا با اعلام این خبر در گفتگو با زمانه گفت: "فریدون آدمیت مدت‌ها بیمار بود و امروز بعد از ظهر در حالی در بیمارستان تهران کلینیک درگذشت که 87 سال داشت."

فریدون آدمیت که متولد سال 1299 شمسی در تهران بود در سال 1321 در رشته حقوق و علوم سیاسی فارغ التحصیل شد. در سال دوم تحصیلاتش بود که به استخدام وزارت امور خارجه در آمد تا ضمن کار بتواند به ادامه تحصیل در خارح از ایران بپردازد.

سردبیر بخارا به زمانه گفت: "در مساله مشروطیت بویژه امیرکبیر فریدون آدمیت اظهار نظرهایی کرد که هیچ وقت نقد محتوایی درستی بر آن نوشته نشد و پاسخی جز ناسزا دریافت نکرد." به گفته دهباشی، "نقدهایی که بر کارهای او نوشته شد عمدتا نقدهای ایدوئولوژیک بود."

علی دهباشی در عین حال گفت: "فریدون آدمیت در کار تاریخ‌نگاری به صداقت ایمان داشت."

فریدون آدمیت در حالی وارد دانشکده علوم سیاسی و اقتصاد لندن شد که همزمان به شغل دبیری سفارت ایران در لندن نیز مشغول بود. وی توانست دکترای خود را در تاریخ سیاسی و فلسفه سیاسی از این دانشگاه دریافت کند. پس از آن به سمت نماینده ایران در سازمان ملل متحد برگزیده شد.

همزمان با فعالیت?های سیاسی وی دومین اثر خود را با عنوان "جزایر بحرین: تحقیق در تاریخ دیپلماسی و حقوق بین الملل" به زبان انگلیسی در نیویورک منتشر کرد. اولین کار وی که پایان نامه دانشگاهی اش بود به بررسی زندگی و اقدامات سیاسی میرزا تقی خان امیرکبیر می پرداخت. این اثر که با عنوان "امیرکبیر و ایران" منتشر شد سالها مرجع اصلی برای شناخت این شخصیت عصر قاجاری بود.

در دوران ماموریت، آدمیت به فعالیت?های دیگری از جمله داوری در دیوان حکمیت لاهه نیز پرداخت. او از 1344 تمام وقت خود را صرف مطالعه و تحقیق در عصر مشروطیت کرد و در طی بیش از 20 سال فعالیت، به بررسی آثار و افکار روشنفکران عصر مشروطه و حوادث سیاسی اجتماعی دوران آغاز مدرنیسم ایرانی پرداخت که حاصلش بیش از 25 عنوان کتاب و مقاله است.

پس از انقلاب، فریدون آدمیت از جمله نویسندگانی بود که با صدور بیانیه ای ده ماده ای خواهان اجرای قانون اساسی، آزادی انتخابات، آزادی مطبوعات، آزادی زندانیان سیاسی ورعایت اعلامیه حقوق بشر شدند که گفته می شود به همین دلیل، حقوق بازنشستگی او از وزارت امورخارجه از سال 1359 قطع شد.

آدمیت علاقه?مند به پژوهش در چیستی مشروطه و شناخت این جنبش مدنی در بستر شرایط اجتماعی و فرهنگی ایران آن زمان بود. "فکر آزادی و مقدمه نهضت مشروطیت"، "اندیشه های میرزا آقاخان کرمانی"، "اندیشه های میرزا فتحعلی آخوندزاده"، "اندیشه های طالبوف تبریزی"، "اندیشه ترقی و حکومت قانون"، "فکر دموکراسی اجتماعی در نهضت مشروطیت ایران"، "ایدئولوژی نهضت مشروطیت ایران" از جمله آثار آدمیت است.

 نوشته شده توسط مینا در پنج شنبه 87/12/8 و ساعت 3:13 عصر | نظرات دیگران()