در حالیکه :

خدیجه مقدم بازداشت شده است + ، دوستان پلی تکنیکی مان همچنان در بازداشتند + ، هادی قابل یهویی(!) به لنگرود تبعید شد + ، 30 دانشجوی شیراز به کمیته انضباطی احضار شده اند + ، چهار نشریه در همین 48 ساعت گذشته توقیف شده است +، حسین موسویان به دوسال حبس تعلیقی محکوم شده است + ، تنها 26 درصد واجدین شرایط در تهران در انتخابات پارلمان شرکت کرده اند + ، قیمت نفت به مرز 150 دلار در بشکه رسیده + ، نرخ تورم 18 از مرز 18 درصد گذشته است + ، هزاران کارگر نیشکر هفت تپه اعتصاب کرده اند + ؛و...

امروز ، 20 فروردین را به جشن هسته ای نشستیم تا مشتمان با قدرتی هر چه تمامتر بر دهان یاوه گویان استکبار جهانی کوبیده شود.

بر همین اساس ، مشتی کاغذ پاره -چیزی که از سوی شورای امنیت سازمان ملل وضع می شود و فضای روانی یک کشور را به لحاظ امنیت سرمایه گذاری متشنج می کند و نام دیپلماتیک آن بیانیه تحریم است - برای "تضعیف روحیه انقلابی مردم ایران" صادر شده است تا رییس جمهور محترم خطاب به جهانیان بگوید:"..سرنوشت محتوم شما ذلت و خواری است..چون این سنت خداست"+

 نوشته شده توسط مینا در پنج شنبه 87/12/8 و ساعت 3:13 عصر | نظرات دیگران()

تبریزی ها ضرب الملثل جالبی در باره آب و هوای شهرشان دارند.می گویند:«آلتی آی قیش- آلتی آی قمیش!» یعنی شش ماه سرما و یخبندان و شش ماه علافی از وضع آب و هوا...مثال عینی اش امروز بود:روز 13 فروردین.صبح هوا آنقدر ابری بود که من گفتم صد در صد باران می بارد.

کمی که گذشت چنان بادی وزید که فکر می کنم همه گرد و غبار شهر را که در طول خانه تکانی شهری جا مانده بود را به هوا برد.بعدش آفتاب در آمد.آفتابی که اگر 5-6 دقیقه زیرش می ایستادی کله ات داغ می کرد...آخرش هم باران زد!

باری ؛ 13 نوروز مان را رحل اقامت گستراندیم در حاشیه «سد ونیار».با همان آب و هوایی که مصداقش ذکر شد.از چشم هایم نزدیک یک کاسه گرد و خاک استخراج کردم!

این عکس ها را از آنجا گرفتم..جایی که تا چند سال پیش جزو خلوت ترین و کم شناخته ترین کمپ های تبریز بود و امروز به یکی از پرجمعیت ترین کمپ ها بدل شد.طبیعت خشن ، کوهستانی و نچسب آذربایجان.

پ.ن:Exotic برگشت به وبلاگ نویسی..شک نداشتم که بر می گردد.وبلاگ نویسی برای اهلش مهره مار دارد!

پ.ن:«فتنه»را دیدم..اصلا ارزش اینهمه جار و جنجال ندارد.

پ.ن:سالنامه جنبش دانشجویی 1386

 نوشته شده توسط مینا در پنج شنبه 87/12/8 و ساعت 3:13 عصر | نظرات دیگران()

[رادیو زمانه]

فریدون آدمیت مورخ و محقق تاریخ مشروطه ایران بعد از تحمل یک دوره کسالت و بستری شدن ناشی از بیماری گوارشی امروز درگذشت.

علی دهباشی سردبیر نشریه بخارا با اعلام این خبر در گفتگو با زمانه گفت: "فریدون آدمیت مدت‌ها بیمار بود و امروز بعد از ظهر در حالی در بیمارستان تهران کلینیک درگذشت که 87 سال داشت."

فریدون آدمیت که متولد سال 1299 شمسی در تهران بود در سال 1321 در رشته حقوق و علوم سیاسی فارغ التحصیل شد. در سال دوم تحصیلاتش بود که به استخدام وزارت امور خارجه در آمد تا ضمن کار بتواند به ادامه تحصیل در خارح از ایران بپردازد.

سردبیر بخارا به زمانه گفت: "در مساله مشروطیت بویژه امیرکبیر فریدون آدمیت اظهار نظرهایی کرد که هیچ وقت نقد محتوایی درستی بر آن نوشته نشد و پاسخی جز ناسزا دریافت نکرد." به گفته دهباشی، "نقدهایی که بر کارهای او نوشته شد عمدتا نقدهای ایدوئولوژیک بود."

علی دهباشی در عین حال گفت: "فریدون آدمیت در کار تاریخ‌نگاری به صداقت ایمان داشت."

فریدون آدمیت در حالی وارد دانشکده علوم سیاسی و اقتصاد لندن شد که همزمان به شغل دبیری سفارت ایران در لندن نیز مشغول بود. وی توانست دکترای خود را در تاریخ سیاسی و فلسفه سیاسی از این دانشگاه دریافت کند. پس از آن به سمت نماینده ایران در سازمان ملل متحد برگزیده شد.

همزمان با فعالیت?های سیاسی وی دومین اثر خود را با عنوان "جزایر بحرین: تحقیق در تاریخ دیپلماسی و حقوق بین الملل" به زبان انگلیسی در نیویورک منتشر کرد. اولین کار وی که پایان نامه دانشگاهی اش بود به بررسی زندگی و اقدامات سیاسی میرزا تقی خان امیرکبیر می پرداخت. این اثر که با عنوان "امیرکبیر و ایران" منتشر شد سالها مرجع اصلی برای شناخت این شخصیت عصر قاجاری بود.

در دوران ماموریت، آدمیت به فعالیت?های دیگری از جمله داوری در دیوان حکمیت لاهه نیز پرداخت. او از 1344 تمام وقت خود را صرف مطالعه و تحقیق در عصر مشروطیت کرد و در طی بیش از 20 سال فعالیت، به بررسی آثار و افکار روشنفکران عصر مشروطه و حوادث سیاسی اجتماعی دوران آغاز مدرنیسم ایرانی پرداخت که حاصلش بیش از 25 عنوان کتاب و مقاله است.

پس از انقلاب، فریدون آدمیت از جمله نویسندگانی بود که با صدور بیانیه ای ده ماده ای خواهان اجرای قانون اساسی، آزادی انتخابات، آزادی مطبوعات، آزادی زندانیان سیاسی ورعایت اعلامیه حقوق بشر شدند که گفته می شود به همین دلیل، حقوق بازنشستگی او از وزارت امورخارجه از سال 1359 قطع شد.

آدمیت علاقه?مند به پژوهش در چیستی مشروطه و شناخت این جنبش مدنی در بستر شرایط اجتماعی و فرهنگی ایران آن زمان بود. "فکر آزادی و مقدمه نهضت مشروطیت"، "اندیشه های میرزا آقاخان کرمانی"، "اندیشه های میرزا فتحعلی آخوندزاده"، "اندیشه های طالبوف تبریزی"، "اندیشه ترقی و حکومت قانون"، "فکر دموکراسی اجتماعی در نهضت مشروطیت ایران"، "ایدئولوژی نهضت مشروطیت ایران" از جمله آثار آدمیت است.

 نوشته شده توسط مینا در پنج شنبه 87/12/8 و ساعت 3:13 عصر | نظرات دیگران()

رییس زندان وارد محوطه شد و به طرف چوبه دار رفت.چند لحظه وراندازش کرد ، سپس از زندانبانی که در کنار آن ایستاده بود پرسید: ببینم ،آماده اش کردید؟!

زندانبان گفت:بله قربان!

- خیلی خوب!محکوم رو برای اجرای حکم بیارین!

دو زندانبان تنومند به سمت سلول محکوم رفتند و چند دقیقه بعد، در حالیکه هر کدام یکی از بازوهایش را گرفته بود ، او را دست بسته به محوطه اوردند.

محکوم به شدت مضطرب و پریشان بود.اما سعی می کرد خود را آرام نشان دهد.ابتدا لحظه ای ایستاد و نگاهش را به چوبه دار دوخت.سپس همراه دو زندانبان به طرف آن حرکت کرد.چند متری بیشتر نرفته بود که یک باره نقش زمین شد.

پزشک زندان به سرعت خود را بالای سرش رساند و او را معاینه کرد.همان طور که پلک هایش را می بست به رییس زندان گفت:کارتو راحت کرد! سکته قلبی!

مجله شوکران/شماره 30:اسفند 86 و فروردین 87-ص29.نویسنده:احمد طبایی

 نوشته شده توسط مینا در پنج شنبه 87/12/8 و ساعت 3:13 عصر | نظرات دیگران()